-
Stap voor stap
wat sta je toe?
Februari is een maand geworden waarin alles lekker stap voor stap ontvouwen mocht…
De zelfgemaakte fietsroutes die ik tot nu op maandag en donderdag fiets zijn me dierbaar en zeer inspirerend. Tijdens het fietsen, waarbij ik lekker even tempo maak (omdat het soms ook echt best nog koud was) en flink in beweging ben maakt dat ik snel veel zaken helder heb. Er komen leuke ideetjes oppoppen en geniet vooral van het zelf mijn route kiezen, het mislukken van de route, het weer opnieuw vinden dat het toch lukken moet-route, in een altijd verrassende en prachtige omgeving rondom Aarle-Rixtel. Voor mezelf heb ik op 13 februari in Wychen nog een masterclass gevolgd bij ‘Gave mensen’. Deze professionaliseringsdag ‘Heart of Smart’ werd zeer bevlogen en krachtig gegeven door Xandra van Hooff. Als geen ander weet ze mij en de andere coaches en trainers te raken door snel door de meest actuele HSP-informatie en onderzoeken te geven die tot op de dag van vandaag bekend is. Het helpt mij om nog gerichter advies aan ouders te kunnen geven rondom de ontwikkeling van hun hoog-sensitieve kind. Ook de map en de videolessen die ik nog aan het doornemen ben van ‘Imperfect onderweg-zijn’ helpen mij elke keer weer puzzelstukjes van het emotie-systeem te doorvoelen en een plek te geven. In de besloten FB-groep is het bijzonder om te lezen en elkaar te voeden met informatie en opmerkingen die aanzetten tot worstelen en ‘oplossen’. Ik vind het zo fijn eigenlijk dat het werkboek van Wendy Smit, waar ik al eerder over schreef, zo prima past bij de verwerking en het woorden geven aan allerlei thema’s. Heerlijke tekenen en woorden kunnen geven aan wat er van binnenin bij mij gehoord wil worden…
Helaas net in het begin van deze maand, op 3 februari, afscheid genomen van mijn peetoom Jan. Zijn roos die we bij het afscheid kregen staat nu nog…de blaadjes zijn nog even groen als 4 weken geleden en de witte blaadjes van de roos zijn mooi aan het indrogen. Voelt wel symbolisch…en een week later ben ik bij een afscheidsdienst geweest van iemand van 102…Dat maakt dat het spelen in de hospice voor mij nog een bewuster moment aan het worden is. Ik heb een echtpaar ontmoet waarbij de vrouw stervende is en die samen zo intens ontroerd raakten door het pianospel, zodat ik zelf ook even wilde stoppen en bij hen ben gaan zitten. Voelt echt als een geschenk om te horen wat ze nog ‘openden’ naar elkaar in woorden van spijt (van niet gedane dingen in hun leven) en tevens dankbaarheid…Ik zit daar dan samen met alle handen vast…
In mijn praktijk zijn de IK-ben-IK gesprekken van deze serie afgerond en gaan we in 8 maart nog naar Praktijk de Weide. Er zijn 3 nieuwe volwassenen die heel bewust, voor hun innerlijke reis, een coach-traject willen beginnen. We zullen veel de Natuur ingaan en na Carnaval ga ik met deze mensen samen ‘op reis’ naar paden en stukjes in zichzelf die ze nog niet verkend hebben. Nu al dankbaar dat ze mij het vertrouwen geven daarin hun spiegel te mogen zijn!
Ameland
Nadat mijn lieve zoon Jelle 30 jaar werd en hij bewust het boekje kreeg: Nog vele jaren (van Hans Korteweg) met de symboliek (in levenswielen van steeds 28 jaar, 4×7 jr) ging ik tot slot van februari ontspannen naar Ameland. Heerlijk samen uitwaaien met mijn lief om rustig op weg te gaan naar de Lente…
