April doet wat hij wil…en ook wat ik wil! Ik heb deze maand namelijk heel bewust mijn FOCUS gehad op: voorbereiden bruiloft van mijn zoon en de voorbereiding op de geboorte van mijn eerste kleinkind bij mijn dochter. Naast mijn IK-tijd die ik nog steeds lekker besteed aan het fietsen van grote fietstochten twee keer in de week, schilderen en werken in mijn zelf-werkboek, (Ontdek jezelf) heb ik tijd genomen om heel bewust de levens van mijn kinderen nog eens stap-voor-stap te doorlopen met behulp van de foto-albums en de verhalen die ik altijd schreef over hun ontwikkelingen. Dit bewust ‘stilstaan’ bij dat wat voorbij is was heel fijn en ik merkte dat ook mijn zoon en dochter hier meer mee bezig waren temeer omdat zij allebei ook aan het toegroeien waren naar hun nieuwe situatie… Hierover samen sparren en delen bracht zelfs nog nieuwe gevoelens en nieuwe, diepe emoties naar boven die de moeite waard bleken om samen te bespreken…Het een hele week samen toeleven, van alles opbouwen, samen lunchen, eten, lachen, en lol maken, met de vrienden en vriendinnen van onze kinderen heeft me echt enorm ontroerd, de weg ernaar toe was eigenlijk nog bijzonderder dan de dag of het moment zelf…
Zielsdankbaar voel ik me dan ook dat er twee mooie, volwassen mensen voor me staan die het leven lief hebben en ervoor willen gaan samen met hun partner. En het voelt als een wonder dat op het einde van de trouwdag (28-4) van mijn zoon en schoondochter ik om 12.11 uur getuige mocht zijn en dus Oma mocht worden van mijn eerste kleinkind (29-4) Lana, een meisje…♥
Het was een maand voor mij vanuit een roller-coaster van gevoelens en emoties…Ze mochten er allemaal zijn en ik verdiende het gewoon om daar ook alle maar dan ook ALLE aandacht en ruimte aan te geven. Ik bemerk bij mezelf echt een verschuiving van het geven van aandacht aan deze ontvouw-processen en de werk-processen. Naast de IK-ben-IK training, die nog volop loopt met erg mooie ontwikkelingen, heb ik ‘lopende weg’ het nieuwe vertrouwen weer gekregen om een tijd met 3 volwassenen mee te mogen gaan lopen in hun levens-proces…dankbaar!
We starten bij zo’n ‘gezamenlijk te lopen pad’ natuurlijk altijd vanuit een werk-of privé gerelateerd vertrekpunt en gaandeweg is het zo mooi te ontdekken dat het vaak veel meer omvat, iets wat op een veel diepere laag zich bevindt en zich aandient om gehoord en gezien te willen worden. Wat ik zo heerlijk vind is dat deze beweging om mij heen erg op gang is momenteel. Ik merk dit vooral omdat ik ook in een professionaliseringsclub zit waarbij we ‘elkaar laten groeien’ door kwetsbare en etalerende zaken met elkaar te delen en elkaar feedback daarop te geven. De tijd is rijp om meer uit te spreken wat ons raakt en wat het met ons doet…een uitnodiging aan iedereen die hier zijn of haar steentje in de maatschappij aan wil bijdragen!
De kinderen van de IK-ben-IK training gaven me over ‘deze beweging’ die van binnen naar buiten aan het komen is HET woord…wat heb je daarvoor nodig dan? MOED…geen sprankje twijfel, MOED om te zeggen wat je te zeggen hebt, vanuit de wetenschap: ik ben goed zoals ik ben! Wie is daarvoor verantwoordelijk dan? IK…
APRIL…doet wat hij wil, èn wat ik wil…