-
Afscheid is een nieuw begin…
van donker naar licht…
De maand December heeft bij mij in het teken gestaan van afscheid nemen. Afscheid nemen van 22 maanden ‘luisterend oor’ zijn in het centrum. Dankbaar en met veel voldoening kijk ik daar nu op terug en het voelt als een goede keuze zeker omdat het voor 106 mensen met mij toch een ‘deelmoment’ is geweest en het naast een stukje opluchting/verlichting van de ‘binnenstapper’ ook mij weer veel heeft laten zien van mijzelf. Blijft gewoon heel mooi dat het leven zich steeds zo aandient om er wel of niets mee te willen doen…
December was ook de maand met een nieuwe start van de IK-ben-IK training. Het blijft altijd zo enorm fijn dat er jonge mensen met hun ouders het vertrouwen aan mij schenken om samen een poosje ‘op reis’ te gaan om samen te leren, hoe goed voelt dat! Ook de maand waarin de SPIRIT-wandeling Winter enorm goed bezocht werd. Rondom het thema, van donker naar licht, juist gevoeld samen dat het naar binnen keren, het jezelf belonen, het mijmeren over wat was…even de rust in zich mag hebben om vanuit de rijkdom van zaden die gevallen zijn straks…in het nieuwe seizoen de eerste zaadjes (ideeën) weer te laten ontkiemen.
Stilte…
De stilte oordeelt niet ze stelt geen vragen in haar zijn geen verlangens zij kent geen dwang De stilte vraagt niet zij stelt geen doel in haar is geen morgen zij kent geen wil De stilte kent geen oorzaak zij kent geen angst in haar is geen verleden zij stelt geen eisen De stilte is niet van mij zij kent geen bezit in haar zijn geen zorgen in ieder hart ligt zij verborgen… Cees Haring
Voor mijzelf voelt het op weg zijn naar 2017, mede vanuit mijn diep innerlijk proces van het met nieuwe HSP-ogen mezelf opnieuw ontdekkend, als nieuw dat ik nu eens geen bewust richting geef behalve dan dat ik de richting ‘mijn natuurlijke vertrouwen’ voel en weet dat deze zich blijvend zal ontvouwen…
Extra dankbaar ben ik afgelopen jaar voor de hospice-momenten in de Populier te Bakel en op de vleugelspeel-woensdagavonden tijdens de bezoekuren van het Elkerliek ziekenhuis. Daar ontstaan a l t i j d spontaan zo’n mooie en diepgaande gesprekken met de mensen als ze muziek echt horen…daar word ik altijd helemaal warm en blij van. Naast deze momenten ben ik afgelopen jaar erg dankbaar voor alle intense ontmoetingen met anderen en mijn hernieuwde zelf-inzicht(en)…het inzicht dat ik best wat meer zelfliefde kan gebruiken en dat proces is nog lekker gaande, want zo gemakkelijk vind ik dat (nog) niet…
2017
En je ziet het pas…als je het zelf inziet…dus álle ruimte en aandacht in 2017 om daar weer veel moois te mogen gaan ontdekken. Daar heb ik zin in, en daar hebben we elkaar voor nodig…juist door het samen delen van ervaringen, werk, gevoelens dié spiegel zijn om te laten voelen en zien wat je op dit moment nodig hebt. Gelukkig laat zich dat niet zo plannen en komt dat op het moment dat het voor jou, voor mij, voor ieder van ons ‘het moment’ is…
Dat wens ik ieder toe, dat 2017 die momenten geeft en jou laat voelen wat jij in dat NU nodig hebt om te ZIJN en te leven!
